اثبات ارتباط و همبستگی بین متغیرهای اقلیمی و زلزله های بزرگ ایران و خاورمیانه

پژوهش جدیدی که توسط اینجانب و همکاران در مجله Sustainability به چاپ رسیده است شامل یک ارزیابی ارزشمند و سیستماتیک از روابط بین متغیرهای اقلیمی و زلزله‌های بزرگ بالای 6 ریشتری در ایران برای سالهای 2011 تا 2021 بوده است. این متغیرها که پس از یک غربالگری طبقه بندی شده در GIS از بین 340 پارامتر آرشیو شده اقلیمی در قالب NetCDF در پایگاه داده های اقلیمی اروپایی کوپرنیکوس (ERA5) انتخاب شدند شامل پوشش ابر (tcc)، بارش کل (tp)، شار گرمای نهان سطحی (slhf) و رطوبت قابل بارش کل اتمسفر (tcrw) می شدند. بر اساس ترکیبی از توابع همبستگی متقابل CCF برای توسعه روابط تحلیلی مکانی و زمانی، نتایج نشان داد که افزایش ناهنجار پارامترهای یادشده اقلیمی (با پوشش 42 تا 92 درصدی) می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد شارش ناگهانی یونی از سطح زمین و فعالیت قریب الوقوع زمین لرزه ها در طی 8 تا 20 روز بعدی را ارائه دهد. همچنین ضریب همبستگی AUC از 0.68 تا 0.81 برای تمامی شاخص ها به ویژه شاخص tcrw قبل از زلزله‌های بزرگ، گزاره تفسیری قابل قبول تا عالی را فراهم می‌کند. برای تأیید صحت مدل و نتایج به دست آمده، زلزله بزرگ 7.8 ریشتری ترکیه (06/02/2023) هم در این مقاله مورد اشاره قرار گرفت و نشان داد که چگونه شاخص های اقلیمی یاد شده و به طور خاص شاخص tcrw یک ناهنجاری افزایشی ناگهانی را در حدود 20 روز قبل تر در تاریخ 16/01/2023 در منطقه رخداد زلزله در مرز ترکیه و سوریه به وجود آورده است. این مقاله در ژولای 2023 در مجله Sustainability و با عنوان اصلی زير به چاپ رسيده است.

Spatial and Temporal Analysis of Climatic Precursors before Major Earthquakes in Iran (2011–2021)