ارائه چارچوب روش شناسی برای ارزیابی شهر کم کربن

رشد بی رویه شهرها همگام با توسعه استفاده از منابع فسیلی و افزایش آلودگی های هیدروکربنی بوده است. همزمان با افزایش مشاجرات در حوزه تغییرات اقلیمی، شهرها به عنوان یکی از مهمترین عوامل موثر در وقوع تغییر اقلیم طبقه بندی شدند. از این رو برنامه ریزان و مسئولان در سطح بین المللی با تکیه بر مفاهیم بنیادی توسعه پایدار به دنبال فاصله گرفتن از الگوهای سابق توسعه شهری برآمدند که یکی از این رویه های جدید تلاش برای کاهش مصرف موارد کربنی در شهرها بود. اساسا‍ هرگونه فعالیت شهری به خصوص حجم ساخت و ساز پوسته های کالبدی، ضریبی از تولید و انتشار کربن را در سطح شهرها به دنبال دارد. لذا سیاست شهر کم کربن تلاشی برای مدیریت هدفمند ساخت و سازهای شهری، کاهش مصرف انرژی و در نتیجه کاهش سطح تولید کربن می باشد. هدف تحقیق حاضر ارائه یک  چارچوب نظری برای شهر کم کربن است که پس از شمردن عوامل موثر در تولید و انتشار گازهای گلخانه ای خصوصاً دی اکسید کربن به بررسی آنها در مقایس شهری خواهیم پرداخت. در این زمینه مدیریت و آموزش شهروندی تا حد زیادی بر بحث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای موثر خواهد بود. براي دريافت متن كامل اين گزارش علمي به سايت انجمن آمايش سرزمين ايران به لينك زير مراجعه كنيد:

http://www.amayeshiran.com